کلینیک مایو (Mayo clinic) یکی از مراکز دولتی مجهز به تکنولوژی دیجیتال ساینیج

سیستم دیجیتال ساینیج کلینیک مایو یکی از بهترین دیجیتال ساینیج های شناخته شده در سازمان های دولتی است. این کلینیک سال 2004 توسط «وارن هارمون»، رئیس بخش و مسئول قسمت رسانه، ساخته شد و سیستم دیجیتالی این کلینیک متناسب با کارمندان و بیماران آن طراحی شده و امکاناتش شامل 30 صفحه نمایش است که در 50 ساختمان کلینیک مایو در محوطه باز « روچستر» قرار داده شده است. به علاوه شش «طرح کارآمد» دیگر هم وجود دارد که هر کدام از آنها در بخش ویژه ای از بیمارستان یا بخش پشتیبانی اداری که نیاز به سیستم اطلاع رسانی بزرگتری دارد، به کار می رود.
بزرگترین انگیزه «مایوکلینیک» این بود که به ثبات و تناسب در پیام های چندگانه برای کارمندان و همراهان بیماران دست یابد.
از آنجایی که این کلینیک کارمندان زیادی دارد و این پرسنل در مکان های متفاوت کلینیک مشغول به فعالیت و همچنین در محوطه اطراف کلینیک پراکنده بودند، دادن پیام از طریق روش های سنتی و پیام های استاتیک، ناکارآمد و بی فایده بود.
پوسترها برای بیماران مضر بود و هماهنگ کردن و مدیریت آن کار دشواری بود. این موارد باعث در هم ریختگی فرایند انتقال پیام می شدند؛ همچنین کلی موارد زائد تولید می شد و علامت تجاری مایوکلینیک را تغییر می دادند و این چنین بود که بی جهت پول برق زیادی بایستی پرداخته می شد. پوسترهای سه پایه ای اصولاً خیلی مفید نبودند و مردم توجهی به آنها نمی کردند. در حالی که نیاز به ساینیج های دیجیتالی کاملاً احساس می شد.
“هارمن” کاربرد دیجیتال ساینیج را در مایوکلینیک با ارزیابی نیاز آن بیان می کند و کاربرد آنرا در بیان پیام های گوناگون نشان می دهد مثلاً کارهایی از قبیل نوع صفحه نمایش در موقعیتی خاص. چه آن صفحه نمایش یک دورنمای افقی باشد چه یک پورتره عمودی به هر حال بهترین نمونه ارائه شده خواهد بود. در ضمن انتخاب های گوناگونی از قبیل نمایشگرهای LCD یا پلاسما وجود دارد که “هارمن” از آنها به عنوان بهترین صفحه نمایش هایی که سیستم دیجیتالی مایو کلینیک را تشکیل می دهد، یاد می کند. LED های سازمانی به خاطر توانایی شان در نمایش تصاویر عالی، متن، گرافیک و عکس (البته همه بدون صدا) برای آینده در نظر گرفته شده است و در تمام نقاط کلینیک مایو می توانند نصب شوند. مکان های نصب شامل آسانسورها، راهروها، ایستگاههای اتوبوس و اکثر مکان های سقف دار می باشد (به خصوص کافه تریاها و اتاق های کنفرانس).
یک مثال ویژه از توانایی های دیجیتال ساینیج در کلینیک مایو، استفاده آن در انتقال پیام های اضطراری چه در داخل کلینیک و چه در سطح بیرون سازمانی است. هر مانیتور به مخاطب می گوید که چطور درمواقع ضروری واکنش نشان دهد به گفته “هارمن” : سیستم دیجیتال ساینیج جهت مدیریت تمام مؤلفه ها در موقعیت های ضروری طراحی شده است. اسکالا (Scala) و سیستم کاست نت آلفا هر دو نرم افزارهای مدیریتی هستند که در پس برنامه های دیجیتال ساینیج مایوکلینیک قرار دارند و اگر چه برای پیام های ویژه هر از گاهی استفاده می شوند ولی بیشتر برای آینده طراحی شده اند و مدیریت این سیستم به ندرت از طریق اینترنت صورت می پذیرد.
مایوکلینیک به علت تمایل بسیار زیادش به کنترل پیام ها، تصمیم گرفت از تبلیغات با واسطه اجتناب کند. اهداف عمده مایوکلینیک برای راه اندازی سیستم دیجیتال ساینیج شامل موارد زیر می باشد:

  1. ایجاد ارتباط با بیماران و کارمندان
  2. ایجاد تسهیلات و همچنین بیان تجربیات دیگران
  3. انتقال به موقع پیام های مهم و اضطراری

در نهایت، برنامه های دیجیتال ساینیج در کلینیک مایو چند سال پیش با بودجه ای تقریباً 200.000 دلاری آغاز شد که شامل 30 مانیتور با سیستم مرکزی است که توسط یک سرور با کابل های کواکسیال تغذیه می شود. از وقتی که دیجیتال ساینیج در کلینیک مایو و در حوزه های مدیریتی و بالینی فراگیر شد، میانگین هزینه های سالیانه کلینیک تقریباً 150.000 تا 200.000 دلار کاهش داشت. به این خاطر که دیجیتال ساینیج با هدف سودآوری ساخته نشده بود بلکه به دلیل کارایی و رضایت مخاطبان خود – نه صرفاً با معیار بازگشت سرمایه – طراحی شده بود و کاربردهای خاص خودش را داشت.
نصب دیجیتال ساینیج در کلینیک مایو در آن زمان برای “هارمن” و همکارانش چالش برانگیز بود. یکی از دلایل آن این است که نصب یک مانیتور روی دیوار همیشه بهترین راه حل است اما هزینه های بیشتری نیز دارد. سوال بعدی در مورد امنیت و چگونگی پخش اطلاعات از سرور به مانیتوراست ( از طریق اینترنت، کابل و یا کابل های کواکسیال).
در زمینه حفظ و ارتقا سرویس ها، “هارمن” در طی سالها تجربه این را آموخته است که درخواست یک سرویس برای مدت طولانی و حفظ رضایت از آن سرویس، چیزی فراتر از آن تجربیاتی است که تا کنون یاد گرفته است. سه سال قرارداد شامل آموزش به نیروهای جدید و به روزرسانی نرم افزارها به صورت مکرر و ارائه سرویس در محل است و همچنین چگونگی ایجاد یک پیام و یا محتوا در بخش های مختلف کلینیک.
همه مفاهیمی که ارائه شده اند برای مدت زمانی خاص و برای کاربردی ویژه از تکنولوژی ساینیج هستند. بخش خلق مفاهیم به گونه ای طراحی شده که کار با آن راحت و کاربر محور باشد و تمام کارکنان کلینیک در کار کردن با آن راحت هستند.
این خیلی بعید است که مایوکلینیک سیستم دیجیتال ساینیج خود را کنار بگذارد، اما تکثیر بیش از حد آن در فضای باز، جایی که مخاطبان براحتی نمی توانند پیام ها را تشخیص دهند، و یا نمایش مفاهیم نا مرتبط با یکدیگر، ممکن است نتیجه عکس بدهد. “هارمن” می گوید همیشه فرصت برای اثبات طراحی سیستم و چگونگی افزایش ظرفیت آن وجود دارد. ( به خاطر این که مایوکلینیک پویا و دائم در حال تغییر است)
“هارمن” سخنان خود را با گفتن این مطلب که « دیجیتال ساینایج تنها یکی از رسانه های کلینیک مایو و بخشی از سیاست ارتباطی ما است.» به پایان می رساند. رشد و پتانسیل دیجیتال ساینایج به عنوان یک سیاست در سازماندهی محیط بسیار مهم بوده است. به خصوص به این خاطر که به ارتباطات میان کارمندان و رضایت مندی آنها مربوط است.
“لی له بون” یکی از حامیان پیشرفت های اخیر دیجیتال ساینایج، آن را به عنوان شبکه دیجیتال و نمایشگر الکترونیک توصیف می کند که به صورت مرکزی مدیریت می شود و به صورت انفرادی اشخاص را مورد خطاب قرار می دهد، آن هم به صورت نشان دادن یک متن، ساختن یک ویدیو تبلیغاتی، اطلاع رسانی، سرگرم کردن و تجارت.
دیجیتال ساینایج همانطور که امروزه در مورد آن صحبت می شود وسیله ای کاربردی مثلاً در اطلاعات پرواز و قطارها است ارتباطات را سازماندهی می کند (مثلاً در اتاق های کنفرانس، سالن هتل ها و مراکزآموزشی)، کنترل و فرماندهی نمایشگر مرکزی را بر عهده دارد.